15 september, Zeist
We zijn net thuis van een heerlijk weekend in Heythuysen bij de familie van Geert. Lars geniet enorm van de kermis met zijn nichtje en neefje en Lisa is zó lief!
Het was wel confronterend om vrienden & familie te zien en te praten over mijn komende operaties en de spannende tijd die ons te wachten staat. Ik merk dat ik het moeilijk vind om erover te praten en de reacties te horen van anderen. Niet dat ik emotioneel wordt, want dat viel gelukkig reuze mee, maar dat ik er zo weinig mee kan. Ze bedoelen het goed, maar het is zoals het is 'verschrikkelijk' en het helpt in dit geval niet om 't er heel veel over te hebben. Ik voel me er niet beter door, want voor mij is 't het allerspannends. De hel waar we doorheen moeten, het teruggetrokken leven dat ik tijdelijk zal hebben (dat helemaal niet bij ons past) en de spanning over hoe het eindresultaat zal zijn.
Gelukkig begrijpt Geert, mijn naaste (schoon)familie en collega's dit ook goed en snappen ze dat we 't er niet steeds over hoeven te hebben en dat ik 't heerlijk vind om over andere zaken te praten en lekker te werken. Ik weet uit alle berichtjes dat ze meeleven en met me te doen hebben, dat vind ik heel lief.
We weten nog geen datum, dat zal hopelijk deze week of volgende week helder worden door een bericht van het Erasmus ziekenhuis. Dan kunnen we ook aan de slag met de planning voor oktober.
Ik verheug me nu al enorm op het lange weekend dat Geert & ik samen naar Madrid gaan. Nog even genieten, lekker leven en opladen voor wat gaat komen...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten