28 augustus, Zeist
Ik hoop steeds weer dat dit een nachtmerrie is waar ik zo uit ontwaak, maar helaas het wakker worden lukt niet...
Waarom gebeurt dit nu, juist nu het zo goed met me gaat en ik zó gelukkig ben.
We zijn helemaal gewend in Zeist, wonen prachtig, leuke buurt. Ons gezin is compleet met stuiterbal Lars en onze lieve baby Lisa. Ik voel me eindelijk weer topfit. Op mijn werk loopt het ook goed, heb een geweldige baan met veel uitdagingen en leuke collega's, juist de periode die er nu aankomt vind ik altijd erg boeiend.
Hopelijk helpt mijn fitheid en wilskracht om deze strijd goed aan te gaan. Ik vrees vooral de fase waar we doorheen moeten, waarin mijn gezicht er anders uit zal zien. De pijn kan ik vast wel handelen (en ik heb ook geen keus). De kids zullen voor afleiding zorgen, maar de spiegel zal (hopelijk maar tijdelijk) mijn grootste vijand zijn.
Laten we maar vertrouwen hebben in de kundigheid van de Plastisch chirurg Schuitema en duimen voor een mooi eindresultaat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten