Dinsdag, 19nov
In overleg met de plastisch chirurg heb ik besloten om de zware medicijnen vanaf vandaag niet meer te slikken. Dit aangezien ik veel last had/heb van de bijwerkingen: duizelig, misselijk, erg vermoeid, uitslag en haaruitval. Liever iets meer pijn waar ik ook paracetamol voor kan slikken, dan continu een beroerd gevoel n.a.v. het paardenmiddel (dat je boven de 65jr oud niet eens mag slikken!).
Thuiszorg Renata is zojuist geweest. Zij is erg te spreken over mijn herstel. Nu de hechtingen uit mijn neus zijn gehaald, begint het zichtbaarder te worden hoe mijn neus er straks uit zal gaan zien. Ook zij denkt dat ik van geluk mag spreken dat ze deze extra operatie gedaan hebben om mijn neushuid te verdunnen, dat komt het eindresultaat ten goede. Ik heb me vanochtend ook voor de 1ste keer weer eens opgemaakt (alleen mijn ogen met mascara en eyeliner), dat oogt ook gelijk anders. Grappig dat Renata & Marly mij nog nooit 'normaal' gezien hebben.
Gister zag ik in het dossier van de plastisch chirurg staan dat mijn uiterlijk voorafgaand aan de operatie omschreven werd als 'zeer fraai' en mijn conditie 'uitstekend'. Je kan je niet voorstellen hoe fijn ik 't vond om dit te lezen! Ik blijf toch een meisje, ook al ontwijk ik momenteel zoveel mogelijk spiegels en ben ik blij dat mijn neus en voorhoofd goed verbonden wordt, waardoor huidige status voor de buitenwereld niet zo zichtbaar is. Alleen artsen, verpleegsters, thuiszorg, Geert en mijn ouders weten hoe 't er echt uitziet. Ik hoop en duim alleen maar dat de plastisch chirurg bij de eindevaluatie van mijn gezicht 'fraai' op kan schrijven (en dat ik dat dan zelf ook echt vind). Mijn conditie heeft best te lijden onder dit 'kluizenaars'-bestaan, maar daar kan ik na dit alles zelf weer aan gaan werken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten